شهری در آهن

قصه های شهر تنهایی

روی برگه زردو قرمز افکار پنهانی

میان سقوط آهن روی برجک شهری در دل آهن و دودو دردو تنهایی

طاقت ماه افتادن در برکه شب های سرد زمستانی

قصه ای از نقطه های ریز و ستاره های شب های رویایی

حسام الدین شفیعیان

ماهی های تن زده

تن ماهی ها ماهی را له کردند

و مارک زدند ماهی ها شور هستند

ماهی ها شور زده قطعه در تن شدند

دریا با تمام وسعت خود برای ماهی تن زده دایره ای در خفتن هست

حسام الدین شفیعیان

سطری که فصلی نو را رقم میزند...

کتاب را بازکردم نبودی رفته بودی از سطر آن

جای خالیت روی بند کلمات مانده

جای خالیت روی بند جملات مانده

من منتظر  سطر فصل بازگشت یک سطرم

سطری تمام  گمشده

من دنبال ساخت یک گمشده نیستم

من دنبال ساخت یک هست هستم

یک هست از تمام یک جمله

من دنبال نقطه ی آخر سطر نیستم

من به دنبال یک نقطه نیستم من دنبال یک فصلم

یک فصل شاید گم نشود اما یک سطر آن همه ی یک فصل میشود

من دنبال ریل رسیده به ایستگاهی هستم

که پر از رویش گل های لبخند هست

من دنبال خط اشک ریزان نیستم

گاهی سطری درون من سوت میکشد

من سوت قطاری هستم که میرود سمت فصلی از سطری به هم پیوند  خورده

و تمام ایستگاه قطار پر از مسافران سطرهای من هست من دنبال مسافری هستم

که پر از گل های  لبخند بهاری هست من منتظر پیوند یک قطار به هم پیوند به سمت لبخندها هستم...

قصیده ای طوفانی

برای قصیده ها تنهایی

برای شعر من کنج اتاقی کلماتی بارانی

قصه از کاشتن بذری آغاز شد

منو شبو شعرو قصیده طوفانی

حسام الدین شفیعیان

درون را روشن کن

درونت شمع شد میشوی روشنایی

درونت مهر شد میشوی مهربانی

درونت را روشن کن آنوقت جهان را با چشمان روشن خواهی دید

فرکانس مغز انسانها چراغ روشنایی میشود

قلب نمادین هست و مغز پادشاه بدن

پادشاه بدنت را روشن کن