11. ستونهای آسمان میلرزدو از عتاب او حیران میماند.
3. شخص بیحکمت را عجب مشورت دادهای!خردمندی را عجب به نمایش گذاشتهای!
4. نیازمندان را از راهْ برون میافکنند،و فقیران زمین جملگی خویشتن را پنهان میسازند.
17. برای جملۀ ایشان تاریکیِ غلیظ همچون صبح است،چراکه مونسِ ترسهای تاریکیِ غلیظند.
4. آنگاه دعوی خود به حضور او عرضه میداشتم،و دهان خویش از حُجتها آکنده میساختم؛