4. در میان بوتهها علفشوره میچیدند،و ریشۀ شورگیاه خوراک ایشان بود.
6. مجبور میشدند تَهِ درّهها سکنی گزینند،در حفرههای زمین و در دل صخرهها.
3. شبانگاهان از فرط نیاز و گرسنگی،زمینِ خشک را در بیابان متروک میجَویدند؛
9. «و حال من موضوع سرود تمسخرآمیز ایشان شدهام،و از برایشان ضربالمثل گردیدهام!
18. «میگفتم: ”در آشیانۀ خویش چشم از جهان فرو خواهم بست،و ایام خویش چون ریگْ پرشمار خواهم ساخت.