آیاتی از کتاب قرآن کریم

چیزهایی را که پیش از این برای تو شرح دادیم، بر یهود حرام کردیم; ما به آنها ستم نکردیم، اما آنها به خودشان ظلم و ستم می‏کردند! (118)

و هنگامی که مشرکان معبودهایی را که همتای خدا قرار دادند می‏بینند، می‏گویند: «پروردگارا! اینها همتایانی هستند که ما به جای تو، آنها را می‏خواندیم! «در این هنگام، معبودان به آنها می‏گویند: «شما دروغگو هستید! (شما هوای نفس خود را پرستش می‏کردید!)» (86)

و آنها که در اموالشان حق معلومی است... (24)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‏کنند، (32)

آیا خزاین پروردگارت نزد آنهاست؟! یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (37)

آیا می‏خواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟! ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه‏ها گرفتار می‏شوند! (42)

روزی که نقشه‏های آنان سودی به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یاری نمی‏شوند! (46)

آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذابشان) سقوط می‏کند می‏گویند: «این ابر متراکمی است!» (44)

آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا می‏روند) و بوسیله آن اسرار وحی را می‏شنوند؟! کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (38)

آنان غیر از خداوند معبودانی برای خود برگزیدند; معبودانی که چیزی را نمی‏آفرینند، بلکه خودشان مخلوقند، و مالک زیان و سود خویش نیستند، و نه مالک مرگ و حیات و رستاخیز خویشند. (3)

یا گنجی (از آسمان) برای او فرستاده شود، یا باغی داشته باشد که از (میوه) آن بخورد (و امرار معاش کند)؟!» و ستمگران گفتند: «شما تنها از مردی مجنون پیروی می‏کنید!» (8)

زوال ناپذیر و بزرگ است خدایی که اگر بخواهد برای تو بهتر از این قرار می‏دهد: باغهایی که نهرها از زیر درختانش جاری است، و (اگر بخواهد) برای تو کاخهایی مجلل قرارمی‏دهد. (10)

هر چه بخواهند در آنجا برایشان فراهم است; جاودانه در آن خواهند ماند; این وعده‏ای است مسلم که پروردگارت بر عهده گرفته است! (16)

و هنگامی که تو را می‏بینند، تنها به باد استهزایت می‏گیرند (و می‏گویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را بعنوان پیامبر برانگیخته است؟! (41)

ما این آیات را بصورتهای گوناگون برای آنان بیان کردیم تا متذکر شوند، ولی بیشتر مردم از هر کاری جز انکار و کفر ابا دارند. (50)

(به آنان گفته می‏شود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگی است! (34)

چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‏پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیین‏» است! (18)

ولی امروز مؤمنان به کفار می‏خندند، (34)

و اگر دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، و آنها پیوسته در آن بالا روند... (14)

(ما بر آنها عذابی می‏فرستیم) همان گونه که بر تجزیه‏گران (آیات الهی) فرستادیم! (90)

ما شر استهزاکنندگان را از تو دفع خواهیم کرد; (95)

ما واقعیت مسلمی را برای تو آورده‏ایم; و راست می‏گوییم! (64)

که مقربان شاهد آنند! (21)

آنها (به رؤسای خود) می‏گویند: «بلکه خوشامد بر شما مباد که این عذاب را شما برای ما فراهم ساختید! چه بد قرارگاهی است اینجا!» (60)

این یک واقعیت است گفتگوهای خصمانه دوزخیان! (64)

چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد! (5)

و در برابر آنچه (دشمنان) می‏گویند شکیبا باش و بطرزی شایسته از آنان دوری گزین! (10)

اگر ما اراده کنیم، از آسمان بر آنان آیه‏ای نازل می‏کنیم که گردنهایشان در برابر آن خاضع گردد! (4)

و آنان (به اعتقاد خودشان) بر گردن من گناهی دارند; می‏ترسم مرا بکشند (و این رسالت به پایان نرسد)! (14)

در آن هنگام همه آن معبودان با عابدان گمراه به دوزخ افکنده می‏شوند; (94)

ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازگردیم و از مؤمنان باشیم!» (102)

گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! (117)

سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‏خیز) آنها را فراگرفت; یقینا آن عذاب روز بزرگی بود! (189)

آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟! (197)

این تمتع و بهره‏گیری از دنیا برای آنها سودی نخواهد داشت! (207)

کمترین آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!» (156)

گفتند: «ای نوح! اگر (از حرفهایت) دست برنداری، سنگباران خواهی شد!» (116)

و عذاب الهی آنان را فرا گرفت; در این، آیت و نشانه‏ای است; ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! (158)

در این ماجرا، نشانه (و عبرتی) است; ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! (103)

و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا می‏دهد، (80)

آیا این منتی است که تو بر من می‏گذاری که بنی اسرائیل را برده خود ساخته‏ای؟!» (22)

(فرعون) به گروهی که اطراف او بودند گفت: «این ساحر آگاه و ماهری است! (34)

(فرعون) گفت: «آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ و استاد شماست که به شما سحرآموخته (و این یک توطئه است)! اما بزودی خواهید دانست! دستها و پاهای شما را بعکس یکدیگر قطع می‏کنم، و همه شما را به دار می‏آویزم!» (49)

فرعون (از این ماجرا آگاه شد و) ماموران بسیج نیرو را به شهرها فرستاد، (53)

آنان به تعقیب بنی اسرائیل پرداختند، و به هنگام طلوع آفتاب به آنها رسیدند. (60)

و همچنین همگی لشکریان ابلیس! (95)

و پروردگارت شکست‏ناپذیر و مهربان است! (68)

(و گفت:) اینها مسلما گروهی اندکند; (54)

او می‏خواهد با سحرش شما را از سرزمینتان بیرون کند! شما چه نظر می‏دهید؟» (35)

(فرعون) گفت: «پیامبری که بسوی شما فرستاده شده مسلما دیوانه است!» (27)

(موسی) گفت: «حتی اگر نشانه آشکاری برای تو بیاورم (باز ایمان نمی‏آوری)؟!» (30)

در این جریان، نشانه روشنی است ولی بیشترشان ایمان نیاوردند! (چرا که طالب حق نبودند) (67)

هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: «ما در چنگال فرعونیان گرفتار شدیم!» (61)

و بر آنان خبر ابراهیم را بخوان، (69)

آیا شما تصور می‏کنید همیشه در نهایت امنیت در نعمتهایی که اینجاست می‏مانید، (146)

حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما می‏فهمیدید! (113)

آنان تکذیب کردند; اما بزودی اخبار (کیفر) آنچه را استهزا می‏کردند به آنان می‏رسد! (6)

(ولی) فرعون به مخالفت و نافرمانی آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات کردیم! (16)

ولی خداوند، این را تنها برای شادی و اطمینان قلب شما قرار داد; وگرنه، پیروزی جز از طرف خدا نیست; خداوند توانا و حکیم است! (10)

این بخاطر آن است که آنها با خدا و پیامبرش (ص) دشمنی ورزیدند; و هر کس با خدا و پیامبرش دشمنی کند، (کیفر شدیدی می‏بیند;) و خداوند شدید العقاب است! (13)

و همانند کسانی نباشید که می‏گفتند: «شنیدیم!» ولی در حقیقت نمی‏شنیدند! (21)

و اگر ببینی کافران را هنگامی که فرشتگان (مرگ)، جانشان را می‏گیرند و بر صورت و پشت آنها می‏زنند و (می‏گویند:) بچشید عذاب سوزنده را (،به حال آنان تاسف خواهی خورد)! (50)

این، (درست) شبیه (حال) فرعونیان و کسانی است که پیش از آنها بودند; آیات پروردگارشان را تکذیب کردند; ما هم بخاطر گناهانشان، آنها را هلاک کردیم، و فرعونیان را غرق نمودیم; و همه آنها ظالم (و ستمگر) بودند! (54)