19. خداوند تخت خویش را در آسمان استوار ساخته،و پادشاهیاش بر همه مسلط است.
24. پس گفتم:«ای خدای من، مرا در نیمۀ عمرم برمگیر،ای که سالهای تو تا جمیع نسلهاست!
9. زیرا خاکستر را چون نان میخورمو آنچه را که مینوشم با اشکها درمیآمیزم،
3. زیرا روزهایم چون دود سپری میشود،و استخوانهایم همچون اخگرهای فروزان میسوزد.
4. دلم همچون علف بریده شده و خشک گردیده است؛خوردن نان خود را از یاد میبرم!